Search found 3 matches
Til baka í “Á hreindýraveiðum”
- 26 Ágú 2012 18:42
- Spjallborð: Hreindýr
- Umræða: Á hreindýraveiðum
- Svör: 26
- Skoðanir: 7650
- 26 Ágú 2012 18:34
- Spjallborð: Hreindýr
- Umræða: Á hreindýraveiðum
- Svör: 26
- Skoðanir: 7650
- 26 Ágú 2012 18:32
- Spjallborð: Hreindýr
- Umræða: Á hreindýraveiðum
- Svör: 26
- Skoðanir: 7650
Re: Á hreindýraveiðum
Ég lagði af stað kl. 6 á föstudagsmorguninn, austur á bóginn til að freista þess að ná í tarf á sv. 7.
Ekki laus við kvíða, þar sem veður var ekki gott. Bæði rigning, og þoka, en reyndar lofaði veðurstofan því að létta myndi eitthvað til, þegar liði á morguninn. Í trausti þess lögðum við 3 félagar af stað að norðan. Ætlunin var að hitta leiðsögumanninn, Aðalstein Guðm. uppi á Öxi. Þar var blekaþoka, en við héldum af stað áleiðis í Hornbrynju, og treystum á að Veðurstofan stæði við sitt.Loft var aðeins minnkað í 38 tommunum á mínum gamla double cab, og veitti ekki af.. blaðfjaðrir allan hringinn. Það birti heldur, þegar við komum að Ódáðavötnum, og þegar nær dró Bjarnarhíði, var farið að skína upp. Þar var gædinn okkar, hann Alli, ásamt Val félaga sínum, sem einnig er leiðsögumaður. Þar var líka stór tarfahjörð með 31 tarfi, og nokkrir þeirra mjög vænir. Þeir fengu veður af okkur, og hurfu ofar, en við fundum þá fljótlega aftur, en þeir voru mjög styggir og gáfu ekki færi á sér, runnu bara inn úr,undan mjög stífum vindi. Við máttum nánast hlaupa á eftir þeim, til að tapa þeim ekki. Vorum í blóðspreng á eftir þeim í um 4 klst. en þeir fengu alltaf veður af okkur. Loks, þegar nálgaðist brúnir Fossárdals, ef ég man rétt, stoppuðu þeir, og sneru síðan til baka. Síðan fóru þeir að hægja á sér, og þar kom að því að þeir stoppuðu. Færið var sæmilegt, en stífur vindur þvert á skotstefnuna. Ég var feginn að vera með frekar þunga kúlu, í 300 wm Dýrin voru ókyrr, og erfitt að velja einhvern góðan tudda. Auk þess var ég smeykur um að þau myndu ekki stoppa lengi við. Ég valdi mér loksins vænan tarf, og fylgdi honum eftir, en hann stoppaði lítið, og stóð að auki illa við skoti. Annaðhvort á ferð, eða þá að hann stoppaði og sneri haus að okkur. Loks kom að því að hann sneri sér, og þá lét ég fara á hann. Merkilegt, þegar maður skýtur á svona skepnu.... ég heyrði ekki hvellinn, og tók ekki eftir bakslaginu úr TRG-inum. En ég heyrði dynkinn þegar kúlan lenti í tarfinum. Hann stóð grafkyrr eftir skotið, og Valur vildi að ég skyti aftur, en ég vissi að það var óþarfi. Veit hvað 165 grs Nosler bt kúla í 300 wm gerir. Það liðu 5-8 sekúndur, og þá féll tuddinn á hliðina. Hafði staðið grafkyrr í þessar sekúndur.
Ég þorði ekki að skjóta á háls eða haus í svona stífum hliðarvindivindi, á 237 metra færi, þó svo einhver hafi líst því yfir annars staðar að 500 metrar væru ekkert mál á hreindýr, og vindur skipti ekki máli með 300 wm.
Þeir leiðsögumenn, Valur og Alli stóðu sig í alla staði vel, og vil ég þakka þeim, hvað allt gekk vel.
Tarfinum var komið fyrir í skúffunni á Garpi mínum. Ekkert mál þó hann væri nýsprautaður, og allur tekinn í gegn. Hann er nefnilega veiðibíll, og til þess er hann brúkaður
Þegar tuddi var kominn á pall, var dregið fram ágætis Isle viskí, og mönnum boðinn snafs sem það vildu.
Það skal tekið fram, að bílstjórar tóku ekki snafs.
Síðan var haldið niður á Öxi, og þaðan niður að Skriðustekk í Breiðdal, og dýrið fláð þar, og sett í kæli.
Það má alveg koma fram, að þar eru miklir ágætismenn að störfum, og ég borgaði örfáar krónur fyrir geymslu á tarfinum þar.
Dilkurinn var ágætur og vóg 98 kíló.
Riffill: Sako TRG-42
cal: 300 Wm.
kíkir:Zeiss 6-24
Kúla: 165 grs Nosler bt.
Kúlan vigtaði 112 grs efir að hafa lent í tarfinum. Hélt 68 % af upphafl. þyngd.
Hraði kúlu við hlaup: 3130ft
Hleðsla: 80,2 grs N-165
Færi: 237 m.
Veður: Stífur vindur, þvert á skotstefnu, og skúrir, gerði samt glennur á milli.
Ekki laus við kvíða, þar sem veður var ekki gott. Bæði rigning, og þoka, en reyndar lofaði veðurstofan því að létta myndi eitthvað til, þegar liði á morguninn. Í trausti þess lögðum við 3 félagar af stað að norðan. Ætlunin var að hitta leiðsögumanninn, Aðalstein Guðm. uppi á Öxi. Þar var blekaþoka, en við héldum af stað áleiðis í Hornbrynju, og treystum á að Veðurstofan stæði við sitt.Loft var aðeins minnkað í 38 tommunum á mínum gamla double cab, og veitti ekki af.. blaðfjaðrir allan hringinn. Það birti heldur, þegar við komum að Ódáðavötnum, og þegar nær dró Bjarnarhíði, var farið að skína upp. Þar var gædinn okkar, hann Alli, ásamt Val félaga sínum, sem einnig er leiðsögumaður. Þar var líka stór tarfahjörð með 31 tarfi, og nokkrir þeirra mjög vænir. Þeir fengu veður af okkur, og hurfu ofar, en við fundum þá fljótlega aftur, en þeir voru mjög styggir og gáfu ekki færi á sér, runnu bara inn úr,undan mjög stífum vindi. Við máttum nánast hlaupa á eftir þeim, til að tapa þeim ekki. Vorum í blóðspreng á eftir þeim í um 4 klst. en þeir fengu alltaf veður af okkur. Loks, þegar nálgaðist brúnir Fossárdals, ef ég man rétt, stoppuðu þeir, og sneru síðan til baka. Síðan fóru þeir að hægja á sér, og þar kom að því að þeir stoppuðu. Færið var sæmilegt, en stífur vindur þvert á skotstefnuna. Ég var feginn að vera með frekar þunga kúlu, í 300 wm Dýrin voru ókyrr, og erfitt að velja einhvern góðan tudda. Auk þess var ég smeykur um að þau myndu ekki stoppa lengi við. Ég valdi mér loksins vænan tarf, og fylgdi honum eftir, en hann stoppaði lítið, og stóð að auki illa við skoti. Annaðhvort á ferð, eða þá að hann stoppaði og sneri haus að okkur. Loks kom að því að hann sneri sér, og þá lét ég fara á hann. Merkilegt, þegar maður skýtur á svona skepnu.... ég heyrði ekki hvellinn, og tók ekki eftir bakslaginu úr TRG-inum. En ég heyrði dynkinn þegar kúlan lenti í tarfinum. Hann stóð grafkyrr eftir skotið, og Valur vildi að ég skyti aftur, en ég vissi að það var óþarfi. Veit hvað 165 grs Nosler bt kúla í 300 wm gerir. Það liðu 5-8 sekúndur, og þá féll tuddinn á hliðina. Hafði staðið grafkyrr í þessar sekúndur.
Ég þorði ekki að skjóta á háls eða haus í svona stífum hliðarvindivindi, á 237 metra færi, þó svo einhver hafi líst því yfir annars staðar að 500 metrar væru ekkert mál á hreindýr, og vindur skipti ekki máli með 300 wm.
Þeir leiðsögumenn, Valur og Alli stóðu sig í alla staði vel, og vil ég þakka þeim, hvað allt gekk vel.
Tarfinum var komið fyrir í skúffunni á Garpi mínum. Ekkert mál þó hann væri nýsprautaður, og allur tekinn í gegn. Hann er nefnilega veiðibíll, og til þess er hann brúkaður
Þegar tuddi var kominn á pall, var dregið fram ágætis Isle viskí, og mönnum boðinn snafs sem það vildu.
Það skal tekið fram, að bílstjórar tóku ekki snafs.
Síðan var haldið niður á Öxi, og þaðan niður að Skriðustekk í Breiðdal, og dýrið fláð þar, og sett í kæli.
Það má alveg koma fram, að þar eru miklir ágætismenn að störfum, og ég borgaði örfáar krónur fyrir geymslu á tarfinum þar.
Dilkurinn var ágætur og vóg 98 kíló.
Riffill: Sako TRG-42
cal: 300 Wm.
kíkir:Zeiss 6-24
Kúla: 165 grs Nosler bt.
Kúlan vigtaði 112 grs efir að hafa lent í tarfinum. Hélt 68 % af upphafl. þyngd.
Hraði kúlu við hlaup: 3130ft
Hleðsla: 80,2 grs N-165
Færi: 237 m.
Veður: Stífur vindur, þvert á skotstefnu, og skúrir, gerði samt glennur á milli.