Skyttuspjallið

Eftir misjafnar umræður undanfarið:
Gamlar vísur sem koma í hugann.

Að segja biturt orð í eyra
angri veldur
en þögnin segir miklu meira
en margur heldur.

Og svo á eftir:

Fann ég ekki orðin þá
sem ég segja vildi,
varð þó feginn eftir á
að ég þegja skyldi.

Á að þekkja skáldin en man ekki, góð vísa er ekki of oft kveðin

Jú mikið rétt þessi var samin þegar allt fé var að fenna í kaf og tófan fór í hlaðborð

Stundum ljót var staðan séð
Stríðið hart í önninni
Tófan var að tanna féð
tept á kafi í fönninni

R.K.

Sæll Óskar..

Fyrri vísan er eftir Harald Jónsson frá Kambi....

Sú seinni er eignuð..
Steinunni Jakobínu Guðmundsdóttur Miðgarði í Saurbæ, Dölum
en hún var fóstra Steins Steinars..

Þannig eru þessar vísur færðar til bókar hjá mér í dag ...