Eitthvað rámar mig í þetta framtak. Því verður seint logið á okkur skotmenn að við séum greiðsluglaðir þegar kemur að því að versla ferðatengda skotveiðiþjónustu.
Fram til þessa hefur það þótt sjálfssag að fólk til sveita gangi úr rúmum og hliðri til störfum þegar frændfólk og vinir finna hjá sér hvöt til veiða. Oftar en ekki þá leggja menn heimafólki lið á einn eða annan hátt. En nú er það að breytast og kemur það til af ýmsum ástæðum og þá helst kunnáttuleysi. Þeim fækkar alltaf borgarbúum sem kunna til sveitastarfa og eftir því sem vélar vera betri, flóknari og kostnaðarsamari verða drengir og stúlkur af mölinni vita gagnlaus.
Það er helst fólk í björgunnarsveitum sem er tilbúið að gera eitthvað og hægt er að nota við ákveðnar aðstæður.
En eftir sem áður þá er að rofna tenging sem var svo algeng þegar krakkar voru sendir í sveit.
Oftar en ekki urðu viðkomandi hálfgerðir heimalingar í framhaldi af því. Gripu til verka þegar þannig stóð á og nutu velvildar þegar kom að hausti og veiðiþráin gerði vart við sig.
Þetta er að verða búið og kemur ekki aftur. Í mínu starfi er oft á dag spurður af ungum drengjum hvar má ég skjóta og hvert get ég farið. Skotvellir er í raun það eina sem í boði er fyrir þá sem eru að taka sín fyrstu skref. Ef það er einhver húmor og líf í drengjunum þá segi ég þeim að á sér í blómlega heimasætu með ríflegan heimamund.
Ég er þeirra skoðunnar hvort sem mönnum líkar það betur eða ver að þá sé framtíð skotveiða á Íslandi að færast í Skotveiðitengda ferðaþjónustu.
Refaveiðar verða seint heppilegar í það einfaldlega af því að það er of krefjandi veiðiskapur og ekki öllum gefin. Auk þess er það nú þannig að olíukostnaður er alveg óheyrilegur og fullvinnandi menn þurfa að sofa á nóttu.
Um daginn fór ég með mína frú á sveitahótel á Suðurlandi. Borðaði með henni þriggja rétta máltíð, Rauðvín og alles með matnum. Eftirréttur og Maltviskí þar á eftir. Sofnuðum í góðu rúmi og þarna var stór baðherbeggi með risa baðkari sem hafði að geyma útarp, nudd og alskonar sem ég kunni ekki á. Þetta var góð skemtun og hverra krónu virði.
Þar áður fór ég á flott gistihús á vegum Lax-Á og fékk um kvöldið glæsilega þriggja rétta máltíð og eftirrétt. Ekkert kaffi og Viskí þvi að ég ætlaði að vakan snemma.
Um morguninn hitti ég leiðsögumann sem var með fulla kerru af gerfigæsum. Hann kom mér fyrir í alvöru gryfju sem hafði verið grafin með gröfu. Allur uppgröftur fjarlægður. Flottar grindur sem opnast þegar á að skjóta. Ég gleymdi að minnast á morgunverðinn.
Upp úr hádegi var kominn tími á að hætta og þá var farið í sturtu skipt um fót. Já það eru allir með stórt herbeggi með sturtu og alles. Kokkurinn með enn eina veisluna og þegar ég horfi til baka þá átta ég mig á því að þetta kostaði nánast það sama og að fara með frúnna í Samlífsferð.
Og hvort haldið þið að hafi verið meira gaman
.
