Til að fjalla um mál sem nafnleysinginn minnist á......... flutun.
Hver er tilgangurinn, kostir og gallar.
Því breiðara sem rörið er því hægara breytir það sér hita og því stífara verður það.
Það tirar / sveiflast minna og einfaldlega stífara. Þetta er einhvað sem þarf kannski ekki að
eyða mikklum tíma í að skýra út. Stífni á stáli, svona burðarþolslega er ó duffranlegu falli frá miðlínu rörsinns. Það er að segja í veldishlutafalli (Myndar logaritmiskan skala ) frá miðlínu. Þið þekkið þetta.
það er erviðara að beygja reglustiku upp á rönd en á hlið.
Gallin er hinnsvegar þyngd. Markrifflar eru t.d þungir en þar leitast menn við að hafa eins stíft hlaup og þeir geta miðað við flokkin sem þeir keppa í.
Létt hlaup verður einfaldlega aldrei eis nákvæmt. Tirar meira og er viðkvæmara fyrir hita. Hætta á að það mishittni örlítið og þá fer gruppan. Hætta á að ef borunin er ekki hundraðprósen þá fer gruppan við mishitnun.
´
Miðað við þetta myndi maður hlada að menn vildu bara hevybarrel riffla. Nákvæmari. Þungur hókur slær líka minna ( Önnur teorýa splæsi kannski í hana seinna

)
Gallin er bara sá að það er hundleiðinlegt að vera að labba með of þunga járnkalla á fjöll. Sérstaklega á bakaleiðinni ef t.d eitt - tvö hreindýr hafa bæst í burðinn!
Gleymi aldrei túr á svæði 3 þar sem gguðsmaður var með Bóbó markriffil (stutt fyrir jumbó) með sér, rysugur rör að sverleika 32x föst stækkun og sér burðarmaður undir riffilinn
Flutun er svoan aðferð til að reyna að ná fram kostum báðum kostunum.
Flutað hlaup er stifara en
jafnþungt hlaup sem er óflutað.
Flutað hlaup er léttara en jafnbreytt óflútað hlaup en ekki jafn stíft. (Buið að taka soldið af málmi úr því)
Það kolnar hinsvegar nokkð hratt þar sem yfirborðflatarmálið eykst. Með auknu yfirborði verður meiri snerting við kalt loft og kólanar hraða. Heiit getur það samt skotið verr en óflutað þar sem flutun veldur smá stressi og minkar því jafnvægi hlaupsinns.
Þetta er orðið soldið langt .-)
Stutta pælingin er:
Veiðiriffill sem á að labba með taka létt hlaup. Ættu í flestumtilfellum að vera nógunákvæm.
Veiðiriffill sem burðast á með mest í skothús eða svona stutt labb, sennilega sniðugur flutaður.
Markrifill, ef ekki er verið að koma þyngdinni niður fyrir einhvern flokk þá því þyngri því betra
En ens og venjulega þá er þetta auðvitað allt rétt og allt rangt í þessu.
Einn rifill dugar seint sem bestur í allt.
Ég nota t.d 3 hlaup á minn uppáhaldsriffil.
6,5-284 langt og flutað. Fuglar, refi, hreindur á heiðunum ( oftast 6,5-24 zeiss)
300 wsm styttra og léttara. t.d hreindyr niðri á fjörðun, seli ofl (oftast 3-12 zeiss)
9,3-62 Mauser stysst, léttast (mætti alveg vera þyngra) Rekstrarveiði (Aimpoint)
Dettur allt ofan á sama Blaserinn.
Svo langar mig auðvitað í 223 og 338 á hann líka og Lrs skefti og ........
Komnir soldið út fyrir efnið x-bolt
